به صحیفه عشق، مادر مهربانم:
نقشی کشید و عشقِ خودش را در آن دمید
اینگونه کردگارِ جهان مادر آفرید
آنگاه، خلق کوچک خود را به او سپرد
زیرا پناهْ، بهتر از آغوش او ندید
او باغِبان عاشق و معصوم خلقت است
سروی بدون زحمت مادر نشد رشید
مادر، صحیفه ایست پر از ماجرای عشق
سرشارِ قصه های فداکاری و امید
وقتی که عاشقانه به کار تو می‌رسید
حتی قدت به دامن مادر نمی‌رسید
گاهی شبی کنار تو بیدار می نشست
یا اینکه هاجَرانه برای تو می دوید
مادر! تو شاهکار خدایی میان خلق
معبود را سپاس، چه زیبا تو را کشید
۲۳ دیماه ۱۴۰۱
